Rozdział 1

Jest cicho. Jej drżące palce dotykają łez, spływających po policzkach. Nie powinno ich tutaj być. Przecież cieszy się, że ma tysiące sekretów, o których nikt nie wie. I że jest wyśmienitym kłamcą, mistrzem skrywania uczuć, niczyją marionetką! Jedynie swoją własnością. Usłyszała pukanie do drzwi. Szybko wytarła łzy i cicho powiedziała “proszę”. Do pokoju weszła Alice - narzeczona jej ojca. Nie przepadała za nią. Fakt, może jej nie znała, ale nie chciała poznać. Wydawała się być fałszywą osobą. Spojrzała na nią uważnie. Miała długie, kręcone blond włosy, opadające bezwładnie na ramiona. Usta miała pomalowane czerwoną szminką, a ubrana była w czarną sukienkę. Na pierwszy rzut oka można by było ją uważać za matkę dziewczyny. Nastolatka zmarszczyła brwi, nie wiedząc, co ma myśleć o ubraniu kobiety. Wybiła dopiero 7 rano, a ona jest wystrojona jakby miała randkę.

-Widzę, że już nie śpisz - zaczęła. - Ja wychodzę pozałatwiać różne sprawy. Będę dopiero wieczorem, więc jeśli zgłodniejesz to na stole w kuchni masz pieniądze. Zamów sobie pizzę, czy co tam tylko chcesz. Ojciec również będzie późno. - uśmiechnęła się słodko i puściła buziaka w powietrzu - Pa! - zawołała i wyszła z pokoju, zostawiając otwarte drzwi.

Dziewczyna wywróciła oczami, wzdychając cicho. Wstała z łóżka i otworzyła szafę, aby wybrać ciuchy, w które się dzisiaj ubierze. Wybrała dla siebie krótkie czarne spodenki i beżową bluzkę zapinaną z przodu na guziki. Weszła do łazienki i przebrała się w ciuchy, uprzednio się kąpiąc. Swoje blond włosy spięła w koka, jednak pozwoliła kilku kosmykom bezwładnie opaść na twarz. Pomalowała rzęsy tuszem, a czarną kredką do oczu zrobiła charakterystyczne dla niej kreski. Kiedy wyszła z łazienki, chwyciła czarną torbę z książkami i zeszła po schodach. Zegar w salonie wskazywał 7:30, co oznaczało, że miała jeszcze 10 minut do wyjścia do szkoły. Wzięła do ręki jabłko i ugryzła je, siadając przy barku w kuchni. Otworzyła laptopa i zalogowała się na twittera. Cała strona huczała od tego, że za miesiąc Justin Bieber przyjeżdża do swojego rodzinnego miasta, aby odpocząć przed trasą koncertową. Blondynka wywróciła oczami jako, że nie przepadała za nim. Nie dlatego, że sądziła, że nie umie śpiewać, tańczyć, czy że niby wygląda jak gej. Nie. Nie przepadała za nim, ponieważ wszędzie było o nim głośno. Gdzie by nie wyszła, wszyscy rozmawiają o Bieberze. Takie są niestety minusy przeprowadzki do Stratford. Dziewczyna już ponad rok temu przeprowadziła się do tego małego miasta w Kanadzie. Wcześniej mieszkała w Nowym Jorku, jednak ojciec jako dyrektor magazynu plotkarskiego „The news” musiał być w pobliżu głównego budynku, który znajdował się w Toronto. Miał on dość wielkich miast, dlatego też zdecydował się przenieść i zamieszkać tutaj.

Osiemnastolatka ubrała beżowe baleriny i ostatni raz przejrzała się w lustrze. Zamknęła otwarte na oścież okno i wyszła przed dom. Zakluczyła drzwi, a następnie wolnym krokiem ruszyła w kierunku szkoły.

-Witam pani Parker - przywitała ją recepcjonistka. Blondynka znajdowała się w miejscu pracy swojego ojca. Oczywiście wszyscy ją tutaj doskonale znali. Puściła kobiecie wymuszony uśmiech i ruszyła w kierunku windy. Nacisnęła guzik z cyferką 4 i oparła się ścianę. Kiedy usłyszała dzwonek, który informował o tym, że dotarła na właściwe piętro, dziewczyna wysiadła i ruszyła do drzwi na końcu korytarza. Nie pukając, otworzyła je. W pomieszczeniu siedział mężczyzna o kruczoczarnych włosach. Miał mniej więcej 28 lat. Kiedy spostrzegł Victorię w swoim gabinecie wstał, rozłożył ręce i uśmiechnął się szeroko.

-Victoria! Jak miło cię widzieć! - zawołał. Nastolatka machnęła tylko ręką i usiadła na skórzanym fotelu naprzeciwko mężczyzny. -Napijesz się czegoś? - zaproponował, wskazując dzbanek z lemoniadą stojący na stoliczku niedaleko niej.

-Do rzeczy Michael. - powiedziała krótko. Mężczyzna odchrząknął i podał jej jedną z gazet. Osiemnastolatka chwyciła ją do rąk i przeczytała nagłówek artykułu, na którym magazyn był otwarty. -Wakacje Justina Biebera. - przeczytała na głos i zaśmiała się. - Jakież to oryginalne hasło. - zakpiła.

-Słyszałaś o tym? - zapytał Michael, z powrotem siadając za biurkiem i przyglądając się jej z uwagą.

Nastolatka jedynie pokiwała twierdząco głową, zakładając nogę na nogę. Jak mogłaby o tym nie słyszeć. Szczerze mówiąc, to wątpił w to, czy istnieje osoba w Ameryce, a nawet na świecie, która o tym nic nie wie.

-Po co mi to pokazałeś?

-Chcemy wydać wielki artykuł na temat naszego gwiazdora.

-Fajnie - zawołała, rzucając magazyn na biurko - Ale gdzie w tym wszystkim widzisz pracę dla mnie? - spojrzała na niego podejrzliwie.

-Chcę, abyś rozkochała w sobie jego przyjaciela tak aby on przedstawił cię naszej gwiazdce. Następnie masz się do niego zbliżyć i zaprzyjaźnić na tyle blisko, aby zdradził ci swoje sekrety i abyśmy mieli na niego takie brudy, jakich jeszcze żaden magazyn nie miał.

-Czy ty sobie ze mnie kpisz? - warknęła Victoria, wstając z fotela - Niby jak ja mam to robić? Jego przyjaciele są beznadziejni. Nie lubię ich i oni o tym wiedzą. – tak. Nastolatka doskonale znała jego kolegów. Chodziła z nimi do szkoły i nienawidzili się odkąd tylko się poznali.

-Victorio, kochanie moje. Jesteś atrakcyjną dziewczyną. Wymyślisz coś, żeby cię polubili, a następnie, żeby któryś z nich się w tobie zakochał. Najbardziej skupiłbym się na twoim miejscu na Christianie. Jest najmłodszy
z nich, czyli tym samym najgłupszy. Nie połapie się. -blondynka westchnęła cicho, zakładając ręce na klatce piersiowej.

-Ile?

-Cztery tysiące. Dostaniesz po wykonaniu zadania - uśmiechnął się i podał nastolatce długopis i kartkę, aby podpisała, że bierze na siebie wykonanie tego zadania. Victoria nabazgrała swoje nazwisko i oddała długopis.

-To wszystko? - zapytała. Mężczyzna kiwnął głową na potwierdzenie. Niebieskooka chwyciła swoją torbę
i wyszła z gabinetu, a następnie z budynku. Wyciągnęła jednego papierosa i zapaliła go. Chodziła ulicami miasta, zastanawiając się, nad tym, co ma zrobić. W pewnym momencie wpadła na niezaprzeczalnie świetny pomysł. Uśmiechnęła się szeroko, wyrzuciła tytoń na trawę i ruszyła do samochodu, a następnie do domu, aby przygotować się do pierwszych prób zaprzyjaźnienia się z przyjaciółmi piosenkarza.

-Grę czas zacząć - zamruczała pewna siebie.

Od autorki:

Tak więc jest i pierwszy rozdział. Mam nadzieję, że przypadł wam do gustu. Byłabym wdzięczna za komentarze. Jestem ciekawa, co sądzicie o tym opowiadaniu jak na razie. Jeśli wam się podoba powiedzcie o tym innym i zachęćcie do czytania. Jeśli szybko się pojawią tutaj komentarze to możliwe, że drugi rozdział wstawię szybciej. Nie wykluczone, że w niedziele. Miłego weekendu!